Ostatni dzwonek…

22 czerwca na korytarzach Szybina wybrzmiał już ostatni w tym roku szkolnym dzwonek. Spragnieni wolności uczniowie, zgromadzili się na sali gimnastycznej, gdzie wśród dmuchanych piłek i plażowych akcesoriów mogli poczuć namiastkę wakacji.

Klasa 1aTi przygotowała akademię końcowo roczną pod opieką pań: prof. Barbary Romanowskiej i Elżbiety Pawlak. Gościnnie, jak zawsze wystąpili także niezawodni starsi koledzy:  Agnieszka Legierska, Jan Walica oraz Jakub Kukuczka, a nad techniczną stroną przedsięwzięcia czuwał Mateusz Kucz.

Na początku uczciliśmy minutą ciszy pamięć ucznia i kolegi  Kacpra Tomicy, który odszedł od nas do innego życia…

Następnie Pani  Dyrektor złożyła wszystkim uczniom pełne troski i serdeczności życzenia wakacyjne, a Pan Dyrektor przedstawił nam kilka cennych uwag na temat bezpiecznych form spędzania wolnego czasu. W dalszej części głos zabrał Pan Chorąży Ireneusz Wiewióra, który wraz z przedstawicielami klasy pierwszej  wojskowej złożył podziękowanie pani Dyrektor za jej ogromne zaangażowanie w życie klas o tym profilu.

Potem już tradycyjnie zostały  najlepszym  uczniom wręczone nagrody i świadectwa z wyróżnieniem, których ilość w tym roku była znacząca.

Odbyła się też gala wręczenia Szybiniaków Roku w różnych kategoriach. Tegorocznymi laureatami zostali w kategorii:

Super Uczeń       - Jan Walica, z kl.1aTi ze śr. ocen -5,35 (Technikum Informatyczne) oraz Dominika Dadej, z kl. 1sj. ze śr. ocen – 5,50 (Liceum Ogólnokształcące)
Mistrz                  - Natalia Chrapek z kl. 2p
Superobecność   - Iwona Greń z kl.1w  oraz Krystian Franek z kl.1bTi za 100% obecność i ani jednego spóźnienia!
Supertalent         - Maksymilian Deja z kl.3bTi
Spotowiec           - Piotr Polok z kl. 3aTi
Społecznik          - Krzysztof Dymarek z kl.1w

Wszystkim uczniom gratulujemy wysiłku, ambicji,  pracowitości , zaangażowania oraz dużej dozy empatii w swoich działaniach.

W tym roku szkolnym społeczność Szybina żegnała odchodzącego na emeryturę zacnego pana profesora. Oto kilka słów o Nim:

Czyli o Kimś zupełnie wyjątkowym, o Kimś, bez kogo nasza szkoła byłaby dla wielu z nas po prostu jedną z wielu. Ale on zawsze potrafił sprawić, że już wychodząc z domu serca biły nam mocniej, bo wiedzieliśmy, że idziemy na spotkanie z Nim, jak się idzie na spotkanie z losem. Myśląc o nim wiele, wiele dziewczyn uroniło niejedną łzę wzruszenia. Zresztą nie tylko dziewczyn. Ktoś policzył, że gdyby te wszystkie łzy wysuszyć tzn. po prostu odparować – udałoby się zebrać sporej wielkości beczkę soli. Jeśli jeszcze ktoś nie domyśla się o kim mowa – dodam, że jest to Człowiek opoka , skała na której budowaliśmy naszą wiarę w naukę, w ład i sens świata i niezmienność praw fizycznych. Ale nie tylko fizycznych, również metafizycznych, to dzięki niemu wielu z nas odnalazło swoją drogę do Boga , a nasi szkolni księża mogli cieszyć się pełnym etatem. W XVII czy XVIII wieku była tylko jedna taka formacja wojskowa, którą podziwiali i przed którą drżeli wszyscy w Europie – ciężka polska jazda – husaria. Myśmy też tu przez wiele lat mieli ciężką jazdę z człowiekiem, przed którym drżymy, którego podziwiamy i którego kochamy. Nie zawsze jest to miłość łatwa, ale za to na całe życie.

Tymi słowami, a także serdecznymi życzeniami oraz piosenką w wykonaniu Agnieszki Legierskiej ,,Ej Piotr” złożyliśmy ukłon wieloletniemu pracownikowi naszej szkoły, a zwłaszcza niepowtarzalnemu profesorowi fizyki- Panu Piotrowi Hussarowi.

Życzenia radosnych i bezpiecznych wakacji składa wszystkim Szybiniakom
Samorząd Uczniowski.
Do zobaczenia we wrześniu!